Postawa 'artystyczna'j est postawą wolności, w tym sensie, że szuka się w niej wypowiedzenia tego, co w nas jest najbardziej indywidualne i spontaniczne, a tym samym zrzucenia z siebie uwierających masek i więzów.
Antoni Kępiński
Dawid Kruczała –
Bulowice – Najstarszy Harnaś
Rzeźbi w wszelkim tworzywie w tym też, w gumie do żucia, śniegu,
ziemniakach. W dzieciństwie dużo malował. Tworzy przede wszystkim postacie
siedzące, co stanowi upodobanie do medytacji i poszukiwania najwłaściwszej
pozycji do kontemplacji rzeczywistości. Poszukiwanie
doprowadziło mnie to zatrzymania się w rzeźbie, upatrując w niej najbardziej
przejrzysty, najdoskonalszy i najtrwalszy zapis sensu życia i jego panoramiczny
przegląd. Chce stworzyć dzieło iluminujące.- mówi Dawid.
Dawid Wędziarz - Ryba Wyżna – Leśna Duszyca
Od dziecka przewijał zdolności manualne (rysunek,
malarstwo). Ceramiką zajmuje się od
dziesięciu lat, jednak w drewnie rzeźbi dopiero od roku, przekazując przez
swoją twórczość wizję codzienności.Przez swoją twórczość
chce trwale odcisnąć piętno w historii sztuki i zmienić jej bieg.
Franciszek Kubczak –
Żabnica Płone – Milowicki dziad
Rzeźbi od dwudziestu lat w drewnie. W swej twórczości jest
wierny sztuce ludowej i sakralnej. Jego
wystawa pt. Ryzowany smutek w Węgierskiej Górce cieszyła się dużym
uznaniem. Jest twórcą wielu masek
obrzędowych.
Grzegorz Michałek - Istebna
- Strażnik lasu
Swoją drogę rzeźbiarską rozpoczął jedenaście lat temu,
tworząc małe formy w kamieniu i biżuterie niekonwencjonalną. W drewnie tworzy
od czterech lat. Wykonał cykl pt. Metamorfozy.
Przewodnim motywem w jego twórczości jest drzewo, jako symbol całego kosmosu.
Kultura słowiańska i szamaństwo znajdują duże odzwierciedlenie w jego
twórczości. Lubi rzeźbić twarze.
Ireneusz
Wierzba – Bieruń – Ku przestrodze
Już, jako młody czteroletni chłopak wykonał pierwszą
swoją rzeźbę z gliny, która została sprzedana do USA. Tworzy w węglu, drenie,
kamieniu. Miłość stanowi temat przewodni jego rzeźb. By móc rzeźbić nie potrzebuje
projektów jak sam mówi: moim ołówkiem jest piła motorowa. Uczestnik wielu
plenerów w Polce i zagranicą.
Jan
Kwaśny – Węgierka Górka –Jan Kazimierz
Rzeźbą pała się
od ponad trzydziestu lat, tworzy przede wszystkim w drewnie i kamieniu
(piaskowiec), ponadto maluje i pochłania go również metaloplastyka . Od kilku
lat, jako uczestnik i organizator zajmuje się monumentalną rzeźbą plenerową
i krzewieniem idei tworzenia dużych
przykościelnych szopek bożonarodzeniowych plenerowych. Członek Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Jego
rzeźby są w Sztrasburgu, Wiedniu, Pradze, Budapeszcie.
Jan Maciejowski –
Żabnica – Dziadek z kapeluszem
Prawdziwy góral, który czuje nostalgie hal. Rzeźbi amatorsko
od kilku lat. Fascynuje go ludowość i folklor.
Zwierzęta i górale, których przedstawia w różnych pozycja myślą o Ziemi,
w drewnianej skórze rodzą się przy pomocy dłuta artysty.
Kazimierz Skórski – Smolice - Florian Szary Herbu Jelita
Kazimierz
Skórski od najmłodszych lat ukochał rzeźbę i drewno, z którego wyczarowywał
swój świat. Dodziś określany jest mianem amatora – wszak na życie
zarabiał zawsze w górnictwie. Od jakiegoś czasu przywarł do niego również inny
termin – twórca ludowy.
Jego prace to zaklęte w drewno sowy, baby, potwory, rycerze, diabły
itajemnicze zwierzęta. Wszystkie one, na co dzień mieszkają pośród drzew
w ogrodzie rodziny Skórskich.
Dorobek KazimierzaSkórskiegoto osobiste postrzeganie świata, to w
głównej mierze zapis tego co widział, co słyszał, co przeżył i zapamiętał.
Wiele z jego prac znalazło swoje miejsce w różnych zakątkach nie tylko naszego
kraju. Artysta zdobył wiele nagród i
wyróżnień. Najwyżej przez niego cenione to:II miejsce w Lesznie (tematyka
muzyczna), III miejsce w Bukowinie Tatrzańskiej (tematyka sakralna), I miejsce
w Warszawie (rzeźba w węglu) i ostatnio I miejsce w Nowym Targu (rzeźba ludowa).
–Joanna Bitner
Krzysztof Wacięga–
Kęty – Trąbita
Wszelka twórczość
pachniała go od najmłodszych lat. Głównie fascynuje go malarstwo i rzeźba.
Tworzy w różnorodnej materii – styropianie, plastelinie, wosku, drewnie i
glinie. Jego upodobaniem cieszy się
rzeźba realistyczna pejzaże, portrety, obrazy marynistyczne. Był twórcą filmów
rysunkowych w Studium Bolka i Lolka oraz licznych produkcji zagranicznych dla
Niemców, Francuzów i Anglików.
Lesław Darowny – Łódź
– Sąsiadka
Zajmuje się amatorsko rzeźbieniem okiennic, drzwi, rzeźbą
ogrodową, robi także tapety, donice. Pracuje w drewnie, trzcinie, używa także
do swoich wyrobów skóry z ryb. Rzeźbę, którą wykonał na plenerze poświęcił
okresowi starości, gdyż sąsiaduje on ze okresem dojrzałości i śmierci. Starość
to jak zaznacza twórca na swej rzeźbie zwiędła materia- ciało – liść.
Lubomir Hulak – Słowacja
- Góralski chłop
Od niedawana zajmuje się amatorsko rzeźbieniem w drenie.
Rzeźba ludowa i folklorystyczna to główny podmiot jego artystycznej pracy.
Marek Piotrowski –
Czarne – Piętno cywilizacji odbite w misiu (chudy)
Zajmuje się amatorsko od kilku lat rzeźbą. Tworzy przede
wszystkim zwierzęta leśne. Na co dzień posługuję się pilarką, miał firmę leśną.
Mieczysław Głuch –
Maków Podhalański – Milowiecki Anioł
Uczestnik i organizator wielu plenerów w Polsce i zagranicą.
Zajmuje się rzeźbą od dwudziestu lat. Tworzy w glinie, kamieniu, drewnie i
wszelkim tworzywie, które poddaje się obróbce plastycznej. Prezentuje różnorodność tematyki w rzeźbi od
sztuki sakralnej do modernistycznej.
Zofia Kuźmiar pisała o nim: pedantyczny
w umiłowaniu piękna. Swoje wyznania ukazuje w rzeźbie do boga, do ludzi, do
natury.
Milan Durnika –
Słowacja – Góral z toporkiem
Rzeźbi w drenie dopiero od roku. Przede wszystkim swoją
uwagę poświęca rzeźbie ludowej. To jego pierwszy plener rzeźb monumentalnych w
Polsce.
Paweł Kubaczak –
Węgierska Górka – Góral z trąbitą
Amatorsko rzeźbi w drewnie od siedmiu lat. Za pomocą dłut i
piły spalinowej potrafi z doskonałą precyzją wyrzeźbić figurę ogrodową czy
ludową. Pasjonuje się również
kowalstwem.
Robert Czepczor –
Jaworzynka- Nostalgia z piekła rodem
Rzeźbi przede wszystkim w drewnie, jednak jego pasją jest
malarstwo. Tematy metafizyczne stanowią podstawę jego twórczości. Po przez
portret pragnie oddać dusze człowieka. Fascynacja Vincentem van Goghem,
Stanisławem Witkacym czy Salvadorem Dalim jest obecna w tym, co tworzy po przez
wyraźny kontrast, szaloną kreskę i „percepcje wewnętrzną”. Inspiruje się również twórczością ludową.
Rzeźba, którą wykonał tylko przy pomocy piły spalinowej była dla niego jak sam
mówi : połączeniem jazdy na crossowym
rowerze i malowaniem obrazów.
Robert
Nowak – Brzeszcze – Góral na emeryturze
Rzeźba zajmuje go od piętnastu lat, przede wszystkim
jest płaskorzeźba i rzeźba plenerowa –
od 2001. Fascynuje się malarstwem, grafiką i odlewami z metali kolorowych
(mosiądz). Często tworzy rzeźby do
kościołów. Tematyka, jakiej jest oddany to rzeźba ludowa, sakralna. Uczestnik
wielu plenerów w Polce i zagranicą.
Sebastian Kruczała –
Bulowice – Skrzypaczka
Rzeźbi od dziecka, przede wszystkim w drewnie. Absolwent Uniwersytetu Śląskiego. Czerpie
inspiracje z natury. Tematem przewodnim rzeźb są sceny biblijne, mitologiczne,
a także postacie historyczne. Metafizyka
wkracza również w krąg jego zainteresowań wykonał cykl dusz pt. Dusze, składający się pięciu prac.
Namysł nad przemijaniem, cierpieniem , idea wolności i niezależności to główny
przekaz jego twórczości.
Tadeusz Gołuch –
Węgierska Górka – Nasze Korzenie
Rzeźbieniem zajmuje się od ponad
trzydziestu lat. Rzeźba sakralna, ludowa
i maska obrzędowa to główna tematyka jego prac. Stworzył ponadto kilkadziesiąt
kapliczek przydrożnych. Do tej pory pokazywał swoje prace głównie na
Żywiecczyźnie, gdzie zdobywał nagrody i wyróżnienia w regionalnych, ale i
ogólnopolskich konkursach. Jest poetą –
wydał dziesięć tomików wierszy pisanych gwarą i poezją literacką. Twórca szlaków papieskich w Beskidach i
przewodnik Beskidzki.
Tadeusz Rucki –
Istebna – Bez muzyki ani rusz
Od
dwudziestu pięciu lat zajmuje się rzeźbieniem w kamieniu i drewnie, ponadto
maluje. Inspiruje go przede wszystkim
rzeźba sakralna - miał wystawę szopek drewnianych w Czechach. W malarstwie swoją uwag ę skupia na pejzażach
i martwej naturze. Jego parce można podziwiać Galerii Sztuki Regionalnej - Chacie
na Szańcach, w Istebnej, którą sam prowadzi i gdzie można zobaczyć najdłuższą
trąbitę na świecie 11m długości.
Aleksandra Iwańczak